У Еўразіі прадстаўленыя ўсе прыродныя зоны Паўночнага паўшар'я. У заходняй часткі мацерыка пераважная ўплыў Атлантычнага акіяна абумовіў змену прыродных зон у напрамку з паўночнага захаду на паўднёвы ўсход. Ва ўсходняй частцы Еўразіі прыродныя зоны павінны мерыдыянальнай простирание, што абумоўлена мусонны цыркуляцыяй паветраных мас на Притихоокеанска тэрыторыі. Прыродныя зоны ўнутранай часткі мацерыка змяняюцца ў шыротным кірунку дзякуючы змене тэмпературы і рэжыму ўвільгатнення у напрамку з поўначы на поўдзень.
Зона арктычных пустыняў з вельмі суровымі прыродна-кліматычнымі ўмовамі займае арктычныя выспы. Тут адсутнічае суцэльны глебавы покрыва, а бедная расліннасць прадстаўлена непатрабавальных да цяпла відамі, выжываюць ва ўмовах шматгадовай мерзлаты. З жывёл тут распаўсюджаныя белыя мядзведзі, маржы, цюлені, паўночныя алені .
Дзякуючы змякчальнае ўплыў Паўночнаатлантычнага плыні зоны тундры і лесатундры маюць адрозненні ў сваіх заходніх і ўсходніх частках. У еўрапейскага ўзбярэжжа мацерыка клімат умерана халодны, а тундра тут распасціраецца на поўнач далей, чым дзе на планеце. З прасоўваннем на ўсход прыродна-кліматычныя ўмовы становяцца больш суровымі, а тундра і лесатундра займаюць вялікія плошчы. Па горных пасмы Сібіры тундравай расліннасць пранікае далёка на поўдзень. Сярод раслін тут пераважаюць імхі і лішайнікі , якія растуць на тундравай-глеевых глебах. Праз шматгадовую мерзлату вільгаць тут не праходзіць ўглыб, таму тут шмат балот. Асноўныя жывёлы: паўночныя алені, пясцы , некаторыя віды птушак
Паўднёвей лесатундра пераходзіць у тайгу . Ва ўмовах больш цёплага і вільготнага клімату тут на падзолістых глебах сфармаваліся велізарныя масівы іглічных лясоў з елі , хвоі і лістоўніцы (адзінае іглічнае дрэва, зіму скідае ігліцу. Апошняе пераважае ў азіяцкай тайзе, ва ўмовах халоднага рэзка кантынентальнага клімату. Месцамі тайга вельмі забалочаная, шмат тут тарфяных і асакова балот. Надзвычай разнастайны тут жывёльны свет ( буры мядзведзь, лось, цецярук, воўк, глушэц ).
Зоны змешаных і шыракалістых лясоў найбольш распаўсюджаныя ў заходняй частцы Еўразіі. Тут ва ўмовах значнага ўвільгатнення на дзярнова-падзолістых глебах растуць ялова-дубовыя і хваёва-дубовыя лесу, у Заходняй Сібіры - іглічныя і бярозава-асінавыя лесу. Далей на ўсход змешаныя лясы знікаюць і з'яўляюцца зноў толькі на ўзбярэжжы Ціхага акіяна. Шыракалістыя лясы сфармаваныя пераважна з дуба і бука , а таксама з граба , клёну , ліпы
Для зоны лесастэп і стэпаў характэрныя пэўныя занальныя адрозненні, якія абумоўлены істотным змяненнем клімату з пасоўваннем з захаду на ўсход мацерыка. Ва ўмовах цёплага клімату і недастатковага ўвільгатнення поўдня Рускай раўніны сфармаваліся ўрадлівыя чарназёмы, а таксама шэрыя лясныя глебы. Раслінны свет тут прадстаўлены невялікімі ўчасткамі лесу ( дуб, бяроза, ліпа, клён ). Ва ўсходняй частцы мацерыка пры ўмове павелічэння амплітуды тэмператур і нарастаючым сухастой клімату глебы часта засолены. Раслінны свет тут бядней і прадстаўлены пераважна травой і хмызнякамі. Найбольш характэрнымі прадстаўнікамі жывёльнага свету стэпаў і лесастэп з'яўляецца ваўкі, лісы, байбакі, палёўкі, тушканчыка і стэпавыя птушкі . Лесастэпы і стэпы амаль цалкам разараныя, а натуральная расліннасць захавалася толькі ў прыродаахоўных тэрыторыях і месцах, непрыдатных для ворыва
Вялікія тэрыторыі цэнтральнай і паўднёва-заходняй часткі мацерыка займаюць зоны полупустынь і пустыняў . Зона пустыняў распасціраецца праз тры геаграфічныя паясы. Агульным для ўсіх пустыняў з'яўляецца нязначную колькасць ападкаў, бедныя глебы і расліннасць, добра прыстасаваны да суровых умоў. Пустыні Аравійскага паўвострава вылучаюцца высокімі працягу года тэмпературамі, нязначнай (да 100 мм у год) колькасцю ападкаў і пераважна раўніннай паверхняй. Пустыні субтропікаў (Іранскае нагор'е, Цэнтральная Азія, частка пустыні Гобі) характарызуюцца значным перападам тэмператур, багацей расліннасцю, значнай колькасцю відаў. Пакрытыя пяскамі або камянямі пустыні ўмеранага пояса Каракумы, Такла-Макао, частка Гобі вылучаюцца вялікім гарачым летам і моцнымі маразамі зімой
Зона саван і рэдкалессі займае вялікую частку паўвострава Індастан, а таксама значныя тэрыторыі паўвострава Індакітай. У існуючых ва ўмовах мусоннага клімату саванах сярод высокіх травы растуць адзінокія пальмы і акацыі , месцамі мяняюцца ўчасткамі лясоў. Некаторыя дрэвы ў сухой сезон на некалькі месяцаў скідаюць лістоту. Жывёльны свет тут прадстаўлены сланамі , тыграмі , насарога , багаццем паўзуноў .
Зона вечназялёных жестколистные лясоў і хмызнякоў (міжземнаморская) займае раён Міжземнамор'я. Ва ўмовах цёплай і вільготнай зімой і спякотнага лета тут растуць вечназялёныя дрэвы і хмызнякі, найбольш тыповымі з якіх з'яўляюцца коркавы і каменны дубы, лаўровыя і Сунічная дрэва, хвоі . Аднак з прычыны інтэнсіўнага гаспадарчага асваення гэтай тэрыторыі першасны раслінны полаг тут моцна зменены. Звычайнымі элементамі тутэйшых ландшафтаў з'яўляецца вінаграднікі, аліўкавыя насаджэнні, палі пшаніцы і іншых сельскагаспадарчых культур, які раскінуўся на месцы былых міжземнаморскіх лясоў.
Зона зменнай вільготных (у тым ліку мусонных ) лясоў распасціраецца на ўсходзе і поўдні Еўразіі. Расліннасць тут прадстаўлена як іглічнымі і лісцянымі дрэвамі ( кедр, хвоя, дуб, арэх, гингко ), так і вечназялёнымі ( пальмамі, фікусамі, бамбукам і магноліі ), якія растуць пераважна на чырвона-жоўтых глебах. Жывёльны свет таксама характарызуецца значным краявіднай разнастайнасцю: малпы, тыгры, леапарды , а таксама эндэмікаў - бамбукавы мядзведзь (панда), Гібон і г.д.
Багацце флоры і фауны характэрна для зоны вільготных экватарыяльных лясоў Еўразіі. Толькі пальмаў тут налічаецца да 300 відаў, многія віды бамбука , які шырока выкарыстоўваецца ў працы і побыце. Лясы фармуюць высокія (да 70 м) дрэвы, некаторыя з якіх маюць каштоўную драўніну. Сярод непраходных зараснікаў тут можна сустрэць арангутанаў, леапардаў, тапиров . Многія паўзуноў і рэптылій , а таксама розных насякомых .
Праз значная колькасць горных сістэм, якія маюць розную вышыню і аддаленасць ад акіянаў, вышынная поясность Еўразіі характарызуецца рознай колькасцю паясоў. У гарах паўночнай часткі мацерыка толькі чатыры паясы змяняюць адзін аднаго. Паўднёвей колькасць паясоў ўзрастае да пяці ў Альпах і сямі на паўднёвых схілах Гімалаяў. Вялікая колькасць паясоў тут тлумачыцца найбольшай вышынёй Гімалаяў, хоць на паўночных схілах гэтых гор за надзвычайнай сухасць клімату сфармавалася толькі два паясы
ЕЎРАЗІЯ
Беларускую