В працягу апошніх 150 гадоў мільёны Украінская па розных прычынах пакідалі свае дамы.
Працэс зацвярджэння капіталістычных адносін у Украіне суправаджаўся малоземельем і поўным обезземеливанием сялянства. Сяляне, якія страцілі асноўная крыніца існавання, імкнуліся вяртання да традыцыйнага ладу жыцця. Такім чынам, мэтай ўкраінскіх сялян становяцца пошукі свабодных зямель
Працягнуўся распачаты яшчэ з канца XVIII - пачатку XIX ст. перасяленчых рух ўкраінскі ў Паволжы і на Паўночны Каўказ. У другой палове XIX ст. колькасць ўкраінскага насельніцтва дасягнула амаль 400 тыс. чал. ў Ніжнім Паволжы і 1,3 млн. на Каўказе. Больш за 100 тыс. ўкраінскім апынуліся ў Казахстане і Сярэдняй Азіі. Украінскія пасяленцы прыносілі свой гаспадарчы вопыт на месцы новых паселішчаў, уводзілі ў земляробскую практыку дагэтуль не вядомыя тут культуры грэчку, кукурузу, цукровыя буракі, памідоры, клубніцы і г.д.
эмігравалі ўкраінскім і ў малозаселенные у той час рэгіёны Сібіры. У канцы XIX ст. іх тут налічвалася каля 225 тыс. чал. Украінскі ўнеслі значны ўклад у асваенне далёкаўсходніх прастораў і іншых ўскраінных зямель Расійскай імперыі: у незвычайных кліматычных умовах цяжкай працай асушваў балота, выкарчоўвалі лесу, асвойвалі цалінныя землі
Новы штуршок перасяленчых руху ўкраінскі на Усход далі Сталыпінская аграрная рэформа 1906 - 1916 гг
Увогуле, усходняя дыяспара фармавалася пад уплывам не толькі эканамічнымі фактараў. Значнай меры перасялення ўкраінскі ўсход ад ажыццяўлялася Расійскай імперыяй, а пазней - Савецкім Саюзам па палітычных меркаваннях. У дадзеным выпадку ўкраінская не былі эмігрантамі ў традыцыйным разуменні гэтага слова, бо многія з іх былі пераселеныя прымусова (як, напрыклад, у часы калектывізацыі). Выкарыстоўваючы ўласцівую ўкраінскі працавітасць, цэнтральная ўлада вырашала некалькі задач: высяленне прадстаўнікоў свабодалюбнага этнасу з спрадвечных тэрыторый, асіміляцыя мясцовага этнасу і асваенне новых необжитых зямель (Сібір, Далёкі Усход, Казахстан, Кыргызстан)
Перасяленцы з Галічыны і Закарпацця фармавалі заходні вектар ўкраінскай эміграцыі (ЗША, Канада, Бразілія). Урады гэтых краін у 70-90-х гадах XIX ст. заахвочвалі масавае перасяленне рабочых з-за мяжы. У 1877 г. першая эмігранцкіх група ўкраінскіх перасяленцаў, прыбыўшы з Закарпацця ў ЗША, папоўніла шэрагі шахцёраў штата Пэнсыльванія. Найбольш жа ўкраінскія сяляне імкнуліся атрымаць для сельскагаспадарчай апрацоўкі зямельны ўчастак - Гомстед (надзел, які падаваўся з дзяржаўных зямельных фондаў на льготных умовах у ЗША і Канадзе жадаючым весці фермерская гаспадарка)
канцы XIX ст. некалькі менш па колькасці была ўкраінская імігранцкіх абшчына Канады. Пераважная большасць складалі галіцкія і Букавінская ўкраінскі. Яны сяліліся на бязлюдных месцах Заходняй Канады, дзе і атрымлівалі Гомстед
У новопостроенных пасёлках ўкраінскія імігранты захоўвалі нацыянальныя традыцыі - і ў асаблівасцях будаўніцтва жылля, і ў дэкаратыўна-прыкладным мастацтве (мэбля, посуд, адзенне). Гэтак жа гулялі вяселле, хрэсьбіны, пахаванне, адзначалі народныя і рэлігійныя святы, не забывалі народных песень, прывезеных з радзімы, стваралі і новыя
цэлым можна вылучыць тры хвалі эміграцыі. Першая - да 1914 года, другая - перыяд паміж дзвюма сусветнымі войнамі, трэцяя - пасля 1945 года. Прадстаўленая на карце інфармацыя адносна долі ўкраінскі сярод насельніцтва краін планеты сведчыць, што ў многіх дзяржавах ўкраінскі складаюць значную частку насельніцтва. Агульнавядома, што ўкраінская дыяспары дастаткова ўплывовымі суб'ектамі палітычнага жыцця такіх сусветных аўтарытэтаў, як ЗША, Канада, Бразілія, а многія з нашых суайчыннікаў займаюць высокія пасады ў дзяржаўных установах, дзелавых структурах, грамадскіх арганізацыях.
У цэлым за межамі Украіны пражываюць каля 20 млн. Украінскі
Беларускую