Дадзеная карта можа быць выкарыстаная пры вывучэнні глабальных праблем чалавецтва, у прыватнасці праблемы захавання міру на Зямлі.
глабальнымі з'яўляюцца праблемы, так ці інакш тычацца кожнай краіны, і вырашэнне якіх магчыма пры ўмове аб'яднання намаганняў усіх народаў. Большасць глабальных праблем паўсталі і асабліва абвастрыліся ў сярэдзіне ХХ ст. з прычыны імклівага павелічэння насельніцтва свету і хуткага развіцця прамысловасці
Глабальныя праблемы дзеляцца на палітычныя, эканамічныя, дэмаграфічныя, сацыяльныя і экалагічныя. Найбольш актуальнымі для чалавецтва ёсць палітычныя праблемы: гонкі ўзбраенняў; рашэнні рэгіянальных рэлігійных і ваенна-палітычных канфліктаў у розных кутках планеты і г.д. Апошняга часу асаблівую вастрыню набыла праблема барацьбы з тэрарызмам.
Глабальнага характару праблема вайны і свету набыла са з'яўленнем зброі масавага паражэння: хімічнай, бактэрыялагічнай і ядзернага. Абмежаваць ўплыў магчымай ядзернай катастрофы на навакольнае асяроддзе не магчыма, што даказала аварыя на Чарнобыльскай АЭС. Таму прымяненне ядзернай зброі нават у лакальным канфлікце можа мець незваротныя наступствы для чалавецтва. Шляхам вырашэння праблемы вайны з'яўляецца спыненне гонкі ўзбраенняў і раззбраення і рашэнне ўсіх міждзяржаўных спрэчак выключна палітычнымі сродкамі. Ключавая роля тут адводзіцца ААН.
Афіцыйна ў свеце ёсць пяць краін, якія маюць ядзерную зброю: ЗША, Расія, Кітай, Францыя, Вялікабрытанія. Гэтыя краіны выступаюць гарантамі міру і бяспекі ў свеце. Аднак існуюць дзяржавы (Індыя, Пакістан, Ізраіль, Карэя Паўночная), якія насуперак міжнародным нормам ўжо маюць ядзерную зброю, або ўшчыльную наблізіліся да ўладання ёю. Клапоцячыся інтарэсамі чалавецтва ў 1994 годзе ад ядзернай зброі першымі адмовілася Украіны, якая ў той час валодала трэцім па магутнасці ядзерным патэнцыялам свету. Услед за Украінай ад ядзернай зброі адмовіліся Казахстан і Беларусь
На планеце працягваюць палаты гарачыя кропкі - раёны канфліктаў міжэтнічнага і пагранічнага характару. На дадзенай карце адзначаны рэгіёны распаўсюджвання сепаратысцкіх рухаў, найбольш характэрныя для шматнацыянальных федэратыўных краін. Сепаратызм накіраваны на аддзяленне і выхад пэўнай тэрыторыі з-пад юрысдыкцыі дзяржавы, часткай якой з'яўляецца гэтая тэрыторыя, гэта значыць на атрыманне суверэнітэту.
Пасля паспяховага правядзення міжнароднага фізічнага года ў 1959 годзе падпісаны Міжнародны дагавор аб Антарктыдзе . Згодна з гэтым дакументам Антарктыда не павінна выкарыстоўвацца для ваенных мэтаў, там забароненая любая ваенная дзейнасць, у тым ліку - выпрабаванне атамнай зброі і пахаванне радыеактыўных адходаў. Дванаццаць дзяржаў-удзельніц дамовіліся аб неабходнасці міжнароднага супрацоўніцтва ў Антарктыдзе ў мірных мэтах і свабодзе правядзення на кантыненце навуковых даследаванняў. Краіны і зоны іх інтарэсаў у Антарктыдзе паказаны на карце. Штогод Антарктыду наведваюць каля 6 тыс. турыстаў. На Антарктычным паўвостраве з'яўляецца турыстычная база і аэрадром
Глабальныя праблемы чалавецтва
Беларускую