У 80-х гадах XVIII ст. насельніцтва Францыі складае 26 млн чалавек. У краіне імкліва раслі горада, узнікалі новыя мануфактуры і гандлёвыя кампаніі. З банкіраў, уладальнікаў мануфактур, купцоў і гандляроў, адвакатаў, багатых сялян сфармавалася новая сацыяльная праслойка - буржуазія. Аднак, нягледзячы на сваю заможнасць яны, як прыналежныя да непривилегированного трэцяга саслоўя, заставаліся ў баку палітычнай жыцця
панавальнае становішча ў грамадстве належала прадстаўнікам першага і другога саслоўяў - дваранству і духавенству, - якія не плацілі падаткаў, але мелі магчымасць дабівацца ад караля зручных для сябе законаў. Абураныя буржуа выказваліся за правядзенне справядлівых рэформаў, але ва ўмовах абсалютнай манархіі нават не маглі патрабаваць гэтага ад караля
У кіраванне Людовіка XVI (1774-1793 гг) сітуацыя ў краіне абвастрылася. Дзяржаўны доўг вырас да 4500000000 ліўраў. Для яго пакрыцця неабходна было ўвесці новыя падаткі. Людовік XVI вырашыў склікаць Генеральныя штаты, каб атрымаць ад іх згоду на гэта.
5 мая 1789 у Версальска палацы пад Парыжам пачалі сваю працу Генеральныя штаты. Аднак, упершыню ў гісторыі дэпутаты выказалі непадпарадкаванне каралю. Спачатку з Генеральных штатаў вылучыліся Нацыянальны сход, абвясцілі сябе прадстаўнікамі ўсёй нацыі, а праз некаторы час яны заявілі аб сваім пераўтварэнні ў Устаноўчы сход, закліканае ўсталяваць у краіне новыя парадкі
Урад Людовіка XVI стаў спаганяць ў Парыж войскі. У адказ на гэта парыжане паўсталі. 14 Ліпеня 1789 года яны атрымалі штурмам крэпасць-турму Бастылію ў цэнтры Парыжа, якая лічылася сімвалам неабмежаванай ўлады караля. Гэта стала пачаткам рэвалюцыі, паступова ахапіла ўсю Францыю
Згодна з ідэалаў Асьветніцтва, Нацыянальны сход прыняў "Дэкларацыю правоў чалавека і грамадзяніна", якая абвясціла прынцып свабоды і роўнасці ў правах усіх грамадзян краіны (26 жніўня 1789). Абсалютная манархія, якая існавала на працягу стагоддзяў саступіла месца канстытуцыйнай. Аднак і гэтая форма праўлення праіснавала нядоўга, і ў выніку паўстання 10 жнівень 1792 г Францыя стала рэспублікай
Рэвалюцыйныя падзеі і выкліканыя імі ўнутраныя беспарадкі аслабілі Францыю. Гэтым скарысталіся яе знешнепалітычныя супернікі, якія пачалі барацьбу з французскімі рэвалюцыянерамі пад лозунгам манархічнай салідарнасці. На ваенную дапамогу з-за мяжы разлічвалі таксама французскія контррэвалюцыянеры. Рэвалюцыянеры ж адказалі на гэта рашэннем змагацца з усімі тыранамі пад лозунгам "Мір - халупа, вайна - палацам". 20 Красавік 1792 года Францыя аб'явіла вайну Аўстрыі. Пачаліся рэвалюцыйныя вайны
Вайна абвастрыла эканамічны і фінансавы крызіс у краіне. У выніку паўстання ў Парыжы да ўлады доступу прыхільнікі радыкальных мер - члены якабінскай клуба. У краіне пачаўся тэрор, усталяваўся рэжым дыктатуры, які пратрымаўся да перавароту 27-28 ліпеня 1794 г
У часы Дырэкторыі, якая прыйшла да ўлады пасля падзення якабінскай дыктатуры ў Францыі адбыліся істотныя змены. Улады засяродзілася ў руках "новых багатыроў", якія падняліся за гады рэвалюцыі. Апорай Дырэкторыі стала армія, павялічылася ўплыў генералаў. Адным з такіх быў Напалеон Банапарт.
Рэвалюцыйныя вайны, якія вяла Францыя ў гэты перыяд, паступова ператварыліся ў заваявальныя. Генерал Банапарт здзейсніў некалькі паспяховых ваенных кампаній, захапіўшы 1797 Паўночную Італію
Перашкодай французскім заваяваннем была Англія. Дырэкторыя вырашыла не ўступаць з ёй барацьбы на мора, а захапіць Егіпет, які ўваходзіў у склад Асманскай імперыі і ляжаў на шляху да ангельскай Індыі
У мая 1798 г. пачаўся егіпецкі паход Напалеона Банапарта. Спачатку ён разгортваўся паспяхова, але потым ускладніўся. З далёкага Егіпта Напалеон ўважліва сачыў за падзеямі ў Парыжы
У цяперашні час сярод "новых багатыроў" паўстаў план дзяржаўнага перавароту. Яны хацелі замяніць дырэкторыю на моцную ўладу. 1799 Напалеон раптоўна вярнуўся ў Парыж. Са сваёй рэпутацыяй бліскучага палкаводца і рашучай чалавека ён стаў прымальным лідэрам для рэалізацыі гэтага плана. 18 брюмера (9 лістапада) 1799 г. Напалеон Банапарт здзейсніў у Францыі дзяржаўны пераварот. Дырэкторыю было заменена Консульствам, а першым консулам стаў Напалеон Банапарт. Гэтым падзеяй завяршылася Французская рэвалюцыя
Беларускую