Экалагічныя праблемы - гэта праблемы, якія ўзніклі ў выніку ўзаемадзеяння чалавека з навакольным асяроддзем.
У другой палоўкам ХХ ст. за празмернага антрапагеннае ўздзеянне на прыроду ў многіх краінах і рэгіёнах свету экалагічная сітуацыя дасягнула ўзроўню экалагічнага крызісу. Экалагічны крызіс - гэта напружаны стан паміж чалавекам і прыродай, калі моцна змененая чалавекам прырода пачынае рэзка адмоўна ўплываць на грамадскае развіццё і ўзнікае пагроза існаванню чалавека як віду. Гэта адваротны стан, пры якім чалавецтва пры ўмове своечасовага адэкватнага рэагавання яшчэ можа выправіць сітуацыю.
На карце паказана тэрыторыі, па крытэрыях экалагічнай ацэнкі аднесены да раёнаў экалагічнага крызісу:
Стан экалагічнага крызісу характэрна для большасці буйных гарадоў і транспартных цэнтраў свету. Тут практычна знішчаны прыродныя ландшафты і зафіксавана празмерна высокі ўзровень забруджвання ўсіх складнікаў навакольнага асяроддзя.
Да раёнах радыяцыйнага забруджвання ставяцца месцы выпрабаванняў ядзернай зброі: атолы Ціхага акіяна, пустыня Гобі (Кітай), Штат Невада ў ЗША, а. Новая Зямля (Расія), месца пахавання радыеактыўных адходаў і месцы, дзе пацярпелі аварый атамныя суда, а таксама тэрыторыі, якія былі забруджаныя ў выніку аварый на АЭС (ЗША, Расія, Украіна)
У свеце, на жаль, ёсць тэрыторыі, стан якіх можна ахарактарызаваць як экалагічную катастрофу - анамальны стан прыроды, які ўзнік у выніку чалавечай дзейнасці, і вядзе да вельмі негатыўных наступстваў, альбо павышанай захворвання і смяротнасці насельніцтва. Прыкладам месцаў экалагічнай катастрофы з'яўляецца зона аварыі на Чарнобыльскай АЭС (Украіна, Беларусь, Расія) і раён Прыўралья (Расія), дзе ў апошнія дзесяцігоддзі ХХ ст. у выніку знясілення і забруджвання вод і паветра рэзка пагоршыліся ўмовы пражывання насельніцтва
Экалагічныя праблемы датычацца ўсяго чалавецтва. Таму вырашыць іх можна толькі сумеснымі намаганнямі. У 1992 г. на Міжнародным экалагічным форуме прадстаўнікі 179 краін свету прынялі найважнейшы дакумэнт сучаснасць - Праграму Дзеянняў Чалавецтва ў XXI стагоддзі , у якой выкладзены шляху міжнароднага супрацоўніцтва ў цяперашнім стагоддзі , накіраваныя на паляпшэнне якасці навакольнага асяроддзя і дасягненне высокага ўзроўню жыцця насельніцтва планеты.