Па міждзяржаўнымі дамовамі 1919 - 1921 гг, украінскія землі, якія да таго належалі двум імперыям, падзялілі паміж чатырма дзяржавамі: савецкай Расеяй, Польшчай, Румыніяй і Чэхаславакіяй. Такое становішча пратрымалася амаль у 20 гадоў, да Мюнхенскага пагадненьня 1938 г., канец Версальскай сістэмы і адкрыла шляху да новага перакройкі еўрапейскіх межаў. З ліквідацыяй Чэха-Славацкай дзяржавы ў сакавіку 1939 г. Закарпацкі землі былі акупаваныя Венгрыяй, а населеную ўкраінскі Пряшевщину (Заходняе Закарпацце) ўспадкавала новаўтвораная дзяржава Славакія. Ва ўмовах, калі таталітарныя дзяржавы ўжо не хавалі сваіх агрэсіўных намераў, намецілася збліжэнне інтарэсаў нацысцкай Германіі і камуністычнага Савецкага Саюза.
Напярэдадні вайны ўкраінскі народ налічваў 35600000 чалавек. З гэтага ліку 23,7 млн. пражывала ў РСФСР, 4,5 млн - у іншых раёнах СССР. 5400000 ўкраінскі жылі на Валыні і Галіччыне пад уладай Польшчы, 520 тыс. Закарпацкі ўкраінскі знаходзіліся пад уладай Венгрыі, 80 тыс. - Славакіі. Яшчэ 700 тыс. ўкраінскім жылі ў краінах Амерыкі
У сучасных межах Украіна з 41500000 усяго насельніцтва ўкраінскі складалі 71,4%. Прадстаўнікі іншых нацыянальнасцяў належалі, у асноўным, да пануючых нацый: у УССР - гэта былі рускія, на Заходняй Украіне - палякі, адпаведна на Закарпацце, Букавіну і Бесарабіі - венгры і румыны. Больш за 6% насельніцтва Украіны складалі габрэі, большасьць зь якіх жыла на Правобережье
Украінская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка заставалася адзінай формай ўкраінскай аўтаноміі. Пасля генацыду і тэрору 1930-х гадоў у рэспубліцы ня засталося і намёку на апазіцыйныя да сталінскаму рэжыму настрою. Гэтак жа і новае камуністычнае кіраўніцтва СССР, якое ўзначальвае Мікітам Хрушчовым (старыя кіруючыя кадры рэспублікі былі амаль цалкам рэпрэсаваныя ў 1937 - 38 гг.), Быў паслухмяным выканаўцам волі маскоўскага цэнтра
Беларускую