Ад III ст. да н. н.э. і да канца VI ст. кітайская цывілізацыя перажывала крызіс. Яе вынікам стала канчатковае зацвярджэнне імперыі як формы арганізацыі кітайскага грамадства. Да таго ж гэтую форму запазычылі і суседнія з Кітаем народы: японцы, карэйцы, в'етнамцы.
Нарэшце, 589 г. палкаводзец Ян Цзянь сілай зброі аднавіў адзінства Кітая. Ён быў абвешчаны імператарам і заснаваў дынастыю Совай (581 - 618 гг.)
Аднак гэтай дынастыі не наканавана доўга ўтрымліваць уладу. Безразважная ўнутраная і знешняя палітыка патраціла рэсурсы краіны, якая яшчэ не паспела акрыяць ад папярэдніх выпрабаванняў. Апошні імператар дома Совай Ян Ды быў забіты змоўшчыкамі і да ўлады прыйшла дынастыя Тан (618 - 907 гг.) Яе першыя кіраўнікі Лі Юань і Лі Шымінем праводзілі досыць разважнага палітыку, якая забяспечыла росквіт Кітая. Новыя кіраўнікі правялі пераразмеркаванне зямлі. Упартай працай мільёнаў сялян спустошаныя землі ператварыліся ў ўрадлівыя нівы. А прадуманая падатковая сістэма забяспечыла дзяржаве значныя прыбылі
Дынастыя Тан праводзіла актыўную заваявальных знешнюю палітыку. Кітай ваяваў супраць цюрак-качэўнікаў і ў пачатку VII у. разграміў іх. Гэта дазволіла імперыі канчаткова зацвердзіць свой кантроль над Вялікім шаўковым шляхам. Таксама імперыя ўстанавіла сваю перавагу над Карэяй, Індакітай, Тыбэтам
Прыкметныя зрухі адбываліся тады і ў гаспадарцы і паўсядзённым жыцці. Распаўсюдзілася вырошчванне і спажыванне рысу і гарбаты, якія хутка сталі традыцыйнымі прадуктамі харчавання кітайцаў. Пачалося выраб цукру з цукровага трыснягу. Ўжывалася ўдасканаленая сельскагаспадарчая тэхніка: сяляне карысталіся адзінаццаццю тыпамі плугоў, а таксама паліўных колам з гарлачамі, што прыводзілася ў рух рабочым быдлам. Усюды дзейнічалі вадзяныя млыны. З'явіліся першыя вырабы з фарфору
Беларускую