Японія астраўная дзяржава, таму доўгі час развівалася ў ізаляцыі ад свету. Але гэтая ізаляванасць была адноснай: былі наладжаныя кантакты з Карэяй і Кітаем. Японская сістэма кіравання, культура многае запазычала з гэтых краін.
тычыцца сярэднявечнай гісторыі Японіі даследчыкі вылучаюць наступныя этапы: "кода" (старажытнасць) - ад IV да канца XII ст. і "Тюсей" (сярэднявечча) - XII-XVI стст.
Першае дзяржава на Японскіх выспах (Ямато) паўстаў на рубяжы III-IV стст. пасля аб'яднання плямёнаў цэнтра краіны. Дзяржава Ямато ўзначальваў кіраўнік - оокими (Сын Неба), які адначасова быў і вярхоўным жрацом сінтаізм - японскай этнічнай рэлігіі
Паводле японскай міфалогіі оокими быў нашчадкам багіні Сонца Аматерасу, якая, уручыўшы свайму ўнуку Ниничи меч, яшму і люстэрка, як знакі свяшчэннай ўлады, паслала яго з Неба на Зямлю кіраваць і кіраваць Японіяй. Ниничи спусціўся на гару Такатихо (востраў Кюсю) і пачаў сваё праўленне. Ён, як нашчадак Аматэрасу, лічыўся жывым богам
Пасля праўнук Ниничи Дзимму, каб зраўняцца з суседнім кітайскім імператарам стаў насіць тытул тэнно (Нябесны манарх), што еўрапейцы пераводзяць як "імператар". Сама дзяржава таксама атрымала новае імя: Ниппон або Ніхон (Корань Сонца), адсюль еўрапейскае назва Japan (Японія)
Доўгі час улада імператара абмяжоўвала радавая ведаць, якая па багаццю і радавітасці нічым не саступала. У першай палове VII ст. ўспыхнула барацьба паміж імператарам і родам Сога. Пасля перамогі (645 г) імператар нарэшце засяродзіў усю ўладу ў сваіх руках. Уся зямля была аб'яўлена яго ўласнасцю. На кітайскі ўзор сяляне атрымалі надзелы, за якія плацілі падаткі і выконвалі павіннасці. Адной з такіх павіннасцяў была служба ў войску. Чыноўнікі атрымлівалі за службу зямлі з сялянамі, але не мелі на яе права ўласнасці. Гэта падзея ўвайшло ў гісторыю пад назвай пераварот тайка ("Вялікіх рэформаў").
працягу VIII ст. паміж шляхетнымі родамі ішла барацьба за ўплыў на імператара. Перамогу ў гэтай барацьбе атрымаў род Фудзивара. Ён разграміў сваіх праціўнікаў, а імператара, які зноў страціў аўтарытэт, перавёз ва ўласныя валодання. Туды ж была перанесена і сталіцу краіны, якую назвалі Хэйан (сучасны Кіёта). Пасля род Фудзивара замацаваў за сабой пасаду рэгента і вярхоўнага канцлера. У XI ст. род Фудзивара здрахлеў, але імператары ўжо не змаглі аднавіць сваю ўладу. За перыяд свайго ганаровага заключэння яны страцілі амаль усе зямельныя ўладанні і, адпаведна, даходы з іх, якія перайшлі ў прыватнае валоданне уплывовых родаў
Беларускую