агракліматычныя рэсурсы - гэта суадносіны цяпла, вільгаці, святла, якое неабходна для вырошчвання сельскагаспадарчых культур. Яны вызначаюцца геаграфічным становішчам тэрыторыі ў межах кліматычных паясоў і прыродных зон. Характарызуюць агракліматычныя рэсурсы тры паказчыка
Сума актыўных тэмператур паветра (сума сярэднесутачных тэмператур вышэй 10 ° С), пры якіх расліны развіваюцца хутчэй
Працягласць перыяду з актыўнымі тэмпературамі (перыяд вегетацыі), на працягу якога тэмпературы спрыяльныя для росту раслін. Адрозніваюць кароткі, среднеотдаленные і працяглы перыяды вегетацыі
Забяспечанасць раслін вільгаццю (вызначаецца па каэфіцыенце ўвільгатнення)
Каэфіцыент увільгатнення - вызначаецца суадносінамі цяпла і вільгаці на пэўнай тэрыторыі і разлічваецца як стаўленне колькасці ападкаў да выпаральнасці за год. Чым вышэй тэмпература паветра, тым больш выпаральнасць і, адпаведна, меншы каэфіцыент ўвільгатнення. Чым менш каэфіцыент увільгатнення, тым сушы клімат
Цяпло і ападкі на зямным шары размяркоўваюцца ў адпаведнасці з шыротным занальнасці і высотнай поясность. Таму па забяспечанасці агракліматычныя рэсурсамі на Зямлі вылучаюць агракліматычныя пояса, пидпоясы і зоны ўвільгатнення , якія маюць шыротным распаўсюджваць на раўніннай тэрыторыі, а ў гарах змяняюцца з вышынёй. Па кожным агракліматычнай паясы і пидпоясу прыводзяцца прыклады тыповых сельскагаспадарчых культур з удакладненнем працягласці іх вегетацыйнага перыяду. Дадаткам да карце агракліматычныя рэсурсы ёсць карта Тыпы зімы , якая дапаможа пры характарыстыцы перадумоў развіцця і спецыялізацыі сельскай гаспадаркі краін свету
залежнасці ад геаграфічнага становішча краіны маюць розныя агракліматычныя рэсурсы. Гэтыя рэсурсы невычэрпныя, але якасць іх можа вар'іравацца са змяненнем клімату і пад уплывам гаспадарчай дзейнасці чалавека
УЗАЕМАДЗЕЯННЕ ГРАМАДСТВА І ПРЫРОДЫ
Беларускую