Часы праўлення Мікіты Хрушчова ў Савецкім Саюзе адзначаліся спробамі рэфармавання ўсіх бакоў грамадскага жыцця, пачынаючы з рэабілітацыі палітвязняў і перайменаванні гарадоў, і сканчаючы перабудовай эканомікі і адміністрацыйнага прылады краіны. Былі ўнесеныя змены і ў адміністрацыйна-тэрытарыяльнае прыладу Украіны. У студзені 1954 г. паўднёвую частка Кіеўскай вобласці выдзелілі ў Чаркаская вобласць, у лютым таго ж года зьліквідавалі ізмаільскага вобласць, далучыўшы яе да Адэскай. А 19 лютага 1954, у гонар трехсотлетия Пераяслаўскай Рады, ва Украіне ўрачыста далучылі Крымскую вобласць РСФСР. Па гэтай падставе Прэзідыумам Вярхоўнага Савета СССР быў прыняты адпаведны ўказ «Аб перадачы Крымскай вобласці з складу РСФСР у склад УССР». Гэта падавалася як «сведчанне дружбы рускага народа з украінскім». На першых сітавінах тэрытарыяльнае набыццё лягло дадатковым цяжарам на ўкраінскую эканоміку, бо пасля дэпартацыі крымскотатарского народа гаспадарка паўвострава знаходзіцесяВала не ў лепшым стане. Да таго ж далучэнне Крыму рэзка павялічыла ўдзельная вага рускіх у насельніцтве Украіны. Затое, савецкае кіраўніцтва ўсяляк заахвочвала ўкраінскі пакідаць рэспубліку.
Найбольш прыкметны адток ўкраінскага насельніцтва ва ўсходнія раёны СССР адбываўся ў 1954-1956 гг, пры засваенні цаліны. Адміністрацыйна-тэрытарыяльныя пераўтварэнні скончыліся ў траўні 1958 г. з аб'яднаннем Львоўскай і Драгобыцкі абласцей. З тых часоў вось ужо амаль 50 гадоў мяжы Украіны і межы яе абласцей з'яўляюцца нязменнымі
Былі прыняты меры па павышэнню эфектыўнасці кіравання народнай гаспадаркай шляхам замены цэнтралізаванага галіновага кіравання на тэрытарыяльнае. Для гэтага пастановай Савета Міністраў СССР ад 26 верасня 1957 года на Украіне было створана 11 эканамічных адміністрацыйных раёнаў. У кожным з іх дзейнічалі парады народнай гаспадаркі (саўнаргасы). Згодна з ліквідаваліся саюзныя і рэспубліканскія галіновыя міністэрствы - іх паўнамоцтвы пераходзілі да саўнаргасаў. Таму рычагі кіравання значнай часткай эканомікі сканцэнтраваліся на месцах. У 1960 г. з дзеючых саўнаргасаў вылучыліся яшчэ тры: Палтаўскі, Чаркаскі і Крымскі. Сістэма саўнаргасаў пацягнула пэўныя нязручнасці ў кіраванні прамысловасцю, не ўлічаныя з самага пачатку рэфармавання. Каб выправіць іх, утварылі ўкраінскую савет народнай гаспадаркі, а канцы 1962 г. замест 14 эканамічных адміністрацыйных раёнаў ўтварылі 7 эканамічных раёнаў. Але і такое рэфармаванне не дало чаканага вынікаўтату, і кіраванне гаспадаркай пачалі вяртаць да старой цэнтралізаванай схемы
працягу 1950-х-пачатку 1960-х гадоў працягвалася прамысловы рост рэспублікі.
На Данбасе і Львоўска-Валынскі вугальны басейн ўводзіліся ў дзеянне новыя шахты. Нараўне з ростам здабычы нафты ў старых прамысловых раёнах Прыкарпацця ўводзіліся ў строй нефтепромыслы ва ўсходніх абласцях Украіны. У 1956 годзе пачалася эксплуатацыя Шебелинского радовішчы прыроднага газу на Харкаўшчыну.
канцы 1950-х гадоў былі пабудаваныя Кахоўская і Кременчугской гідраэлектрастанцыі, аднак, пабочным эфектам нарошчвання энергетычнага патэнцыялу рэспублікі стала затаплення водамі вадасховішчаў ўрадлівых і густанаселеных зямель Прыдняпроўя.
Паскоранае развіццё металургіі даў наступныя вынікі: за 1951 - 1958 гг выплаўленьне чыгуну ва Ўкраіне вырасла больш як у 2 разы, сталі і пракату - 2,5 разу. Агульны аб'ём вытворчасці машынабудавання і металаапрацоўкі павялічыўся ў 3,4 разы. Разгарнуўся будаўніцтва хімічных прадпрыемстваў. Меркавалася, што захоўваючы такія тэмпы росту прамысловай вытворчасьці, СССР за кароткі тэрмін «створыць матэрыяльную-тэхнічную базу камунізму», дагоніць і абгоніць найбольш развітыя краіны. Зрэшты, вяртаньне да адміністрацыйна-каманднай сістэмы кіравання разгортвала савецкую эканоміку на экстэнсіўны шлях гаспадарання, а ў будучыні прывяло да застою.
Беларускую