Па завяршэньні грамадзянскай вайны камуністычны рэжым канчаткова ўсталяваўся на тэрыторыі Расіі, якая ўключала шмат аўтаномных нацыянальных утварэнняў. Бачнасць незалежнасці захоўвалі Беларусь, Украіна, Закаўкаская федэрацыя і сярэднеазіяцкія Харэзмская і Бухарская рэспублікі, якія ўзніклі на месцы узбекскіх ханстваў папярэдняга перыяду. Ва ўсіх гэтых дзяржаўных утварэннях ва ўладзе стаяла камуністычнае кіраўніцтва, усе яны былі звязаны з Расеяй палітычнай сістэмай, адзіным народнагаспадарчым комплексам і аб'яднаны ў адзіны ваенна-палітычны саюз. Стаяў пытанне аб аб'яднанні гэтых рэспублік у адзіную з Расеяй дзяржава. Спачатку было прапанавана ўключыць названыя рэспублікі ў склад Расеі на правах аўтаномій, але, па прапанове Леніна, пасля спыніліся на федэрацыі раўнапраўных савецкіх сацыялістычных рэспублік: Расіі, Беларусі, Украіне і федэрацыі закаўказскіх рэспублік. Харэзмская і Бухарская народныя савецкія рэспублікі засталіся ў дагаворных адносінах безпосередньо з Расеяй. Адукацыя новай дзяржавы - Саюза Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік - была абвешчаная 30 сьнежня 1922 года ў Маскве на I Усесаюзным з'ездзе Саветаў. Першую Канстытуцыю СССР прынялі ў 1924 г.
працягу 1924-1936 гг шматлікія расійскія аўтаномій атрымалі статус саюзных рэспублік (Казаская ССР, Кіргіская ССР, Туркмэнская ССР). Закаўкаская Федэрацыя падзялілася на Грузінскую ССР, Армянскую ССР і Азербайджанскую ССР. На месцы Харэзмская і Бухарскі рэспублік ўтварылі узбекскую і Таджыкскую ССР. Такім чынам да пачатку Другой сусветнай вайны Савецкі Саюз складаўся з 11 савецкіх сацыялістычных рэспублік
Беларускую