Да Вялікага перасялення народаў плямёны германцаў не мелі ўласных дзяржаў. Іх узнікненне стала вынікам як унутранага развіцця германскага таварыства, так і прыстасаванні да зусім іншых умоў жыцця на захопленых землях Заходняй Рымскай імперыі. Дзяржавы, створаныя германцамі, завуць варварскімі каралеўствамі
Першую варварскую дзяржава - графства каралеўства - ўтварылі ў 418 г. вестготаў са згоды імператара Ганорыя. Каралеўства было фактычна самастойным, а яго сталіцай стаў горад Тулуза. Пазней вестготаў захапілі ўвесь Пірэнейскі паўвостраў.
Прыкладна ў той жа час выцесненыя з Галіі вандалы пераправіліся ў Паўночную Афрыку і заснавалі там сваё каралеўства са сталіцай у Карфагене. Энергічны правадыр вандалаў Гейзераў пабудаваў вялікі флот і з яго дапамогай падпарадкаваў ўсе паўночнаафрыканскага ўзбярэжжа і выспы.
У басейне ракі Роны ў сярэдзіне V ст. паўстала Бургундскае каралеўства са сталіцай у Ліёне. Невялікае па памерах, яно мела значны ўплыў на жыццё Заходняй Рымскай імперыі, так ўзбудзіла яе сувязь з Паўночнай Галіеў. У 476 г., адхіліўшы ад улады апошняга рымскага імператара Ромула Августула, у Італіі заснаваў сваё каралеўства германскі правадыр Одоакр. Аднак яго дзяржава была слабым. У 493 г. правадыр остготов Тэадор абвясціў сябе "каралём гатовы і італікаў", забіў Одоакра і заснаваў Остготским каралеўства. Тэадор Вялікі (493-526 гг.) Лічыцца найвялікшым з ліку германскіх правадыроў таго часу. Пры ім у стомленай ад войнаў Італіі на 30 гадоў усталяваўся спакой. Тэадор імкнуўся прымірыць рымлян і германцаў, паколькі разумеў, што вельмі нешматлікія остготы змогуць утрымаць уладу над усёй Італіяй толькі калі дасягнуты згоды з заваяваных рымскім насельніцтвам. Аднак нягледзячы на намаганні Теодориха, панаванне остготов ў Італіі было непрацяглым: неЗабара пасля яго смерці Апенінскі паўвостраў заваявалі спачатку візантыйцы, а пазней - германскае племя лянгабардаў
Беларускую