VI-VII стст. былі цяжкім перыядам у гісторыі Франкскай каралеўства. Краіну ахапілі крывавыя ўсобіцы паміж спадчыннікамі Хлодвіга, якія спрабавалі знішчыць адзін аднаго ў барацьбе за карону. На працягу другой паловы VI ст. працягвалася саракагадовая вайна паміж двума галінамі дынастыі Меровингов. Разам нашчадкі Хлодвіга працягвалі заваёвы суседніх зямель
У другой палове VI ст. Франкская каралеўства заняпад: Меровинги яшчэ трымалі трон, але фактычна ўсё вырашалі каралеўскія кіроўцы - мажордомы. Гэты час назвалі эпохай "лянівых каралёў". Менавіта мажордом Карл Мартэла (715-741 гг) ўзначаліў барацьбу з арабамі, з Іспаніі, праз Пірэнеі, напалі на каралеўства. Дзякуючы яго рашучых дзеянняў былі створаны добра ўзброеную конніцу і здабытая перамога над арабамі пры Пуацье 732 г. Сын Карла Мартэла Піпін Кароткі (741-768 гг) ужо не здаволіўся пасадай мажордома. Пры падтрымцы Папы Рымскага ён адхіліў ад улады апошняга Меровингов і быў абвешчаны каралём франкаў. Новая дынастыя атрымала назву Пипинидов, або Каралінгаў, па імя яе найвялікшага прадстаўніка, сына Піпіна Кароткага - Карла Вялікага (768-814 гг.)
У часы, калі Карл стаў каралём, шанавалася ваяўнічасць і рашучасць, а міралюбнасць лічылася прыкметай слабасці. Дзве траціны свайго праўлення Карл правёў у войнах. У прыватнасці, ён здзейсніў 53 вялікія паходы, з якіх 27 узначальваў асабіста. Перш працягу 773-774 гг Карл канчаткова знішчыў Лангобардское каралеўства і далучыў Паўночную Італію. 778 г. ён распачаў цяжкую і працяглую вайну з арабамі за Іспанію і толькі 801 г. далучыў да сваёй дзяржавы поўнач краіны. Працяглай была вайна Карла з германскім племем саксаў (772-804 гг.) Заваёва Саксоніі суправаджалася укараненнем хрысціянства, што выклікала жорсткае супраціўленне насельніцтва. 788 г. Карл захапіў зямлі Баварыі. Ён таксама ваяваў супраць славянскіх плямёнаў, а пасля заключыў з імі саюз супраць авараў і пачаў вайну з аварскіх каганат (788-803 гг.) Яе вынікам стала знікненне з карты Еўропы дзяржавы авараў
Беларускую